کسب احترام در محیط کار

                                                    کسب احترام در محیط کار

تمامی انسانها از اینکه مورد توجه و احترام قرار گیرند لذت می برند فقط میزان درجه آن متفاوت می باشد مخصوصاً رعایت این احترام از جانب افرادی که بیشتر ساعات عمر را با آنان می گذرانیم همانند خانواده و همکاران . احترام متقابل در محیط کار یکی از موارد آرامبخش و بسیارمفید در همه ابعاد به نظر می رسد زمانیکه در محیط کار احساس مثبت و شادی جریان داشته باشد مطمئناً بازده‌کاری بیشتر نیز خواهیم داشت. روانشناسان معتقدند تنها خود افراد مسبب چگونگی برخورد دیگران با خودشان هستند زمانی می‌توان از دیگران انتظار احترام داشت که این روند متقابل صورت پذیرد . بررسی نحوه ارتباط در محیط کار حدودی پیچیده تر از محیط خانواده باشد در محیطی افرادی با فرهنگ های متفاوت و پیش زمینه های فکری در ابعاد مختلف دریک مکان گرد هم می آیند. اختلافات طبقاتی، فرهنگی، اقتصادی،اجتماعی ممکن است سبب ساز تنش ها و ناسازگاری های‌گردد . ما انسانها تنها زمانی می توانیم در کنار هم زندگی مسالمت آمیز داشته باشیم که به حقوق یکدیگر احترام گذارده و برخی نکات به ظاهر بی اهمیت را رعایت نماییم.

رعایت یکسری اصول می تواند راهگشای خوبی جهت برقراری ارتباطی معقولانه با همکاران باشد:

- مهربانی و صمیمت در محل‌کار و نگهداشتن حد و مرزهای اخلاقی یکی از بهترین خصوصیات‌اخلاقی در محیط کار محسوب می‌گردد.

- پرهیز از شوخی های نابجا و افراط گرایانه ،افراد بر حسب پیشینه خانوادگی و فرهنگی ممکن است مسائلی برایشان غیر قابل هضم باشد مئسله‌ای در خانواده‌ای به عنوان سرگرمی مد نظر قرار میگیرد و در خانواده دیگر ممکن است نوعی توهین محسوب‌گردد. بهتر است پیش از هر برخوردی اعتقادات همکاران جهت تعامل تا حدودی بررسی شود.

- نظر خواهی از همکاران جهت رفع مشکلات کاری و داشتن روحیه کار گروهی

- حضور در یک گروه کاری نیازمند خصوصیات اخلاقی خاصی است پافشاری نکردن بر عقاید و اصرار بر قبول آنان توسط همکاران هر شخصی بر اعتقاداتی پایبند است حتی در صورت عدم تایید نظرتشان معقولانه به نظر می رسد ساعات کاری که در کنار یکدیگر سپری می شود با آرامش و شادی باشد.

- درست و با دقت گوش فرا دادن به سخنان ، نظرات و احترام به عقاید یکدیگر الزامی به نظر می‌رسد

- پرهیز از تجسس در زندگی شخصی و خانوادگی یکدیگر : به غیر از زندگی کاری هر شخصی زندگی خصوصی ای دارد که فقط به خود شخص ارتباط پیدا می‌کند هر گونه تجسس و ریز بینی در زندگی همکاران سبب دلخوری و آزردگی می گردد . مسلماً روش زندگی و پیشینه خانوادگی افراد متفاوت است و موارد ذکر شده و الویت های خانوادگی تعیین کننده بسیاری از واکنش هاست.

-  دخالت های بی مورد در کارهای شخصی و سوء استفاده از خصوصیات اخلاقی دیگران سبب دلخوری خواهد گشت.

- به کار نبردن الفاظ کنایه دار جهت بوجو د نیامدن سوء تفاهمات ، طبیعی است هر از گاهی بر اثر مشغله کاری سوء تفاهماتی ایجاد گردد رفع این حس توسط مکالمه ای عاری از هر گونه بدبینی و کج اندیشی.

- دوری  از هرگونه توهین، اسم های مستعار، تحقیر همکاران یا عقاید آنان

- همه افراد انتقاد پذیر نیستند: قضاوت، انتقاد تند و سرزنش بدون داشتن اطلاعات کافی مسئله ساز خواهد شد هیچ انسانی کامل نیست چگونه می توان از همکاران انتظار رفتاری کامل داشته باشیم فخر فروشی و کوچک شمردن همکاران حتی ریز ترین مسائل که گاه تصور هم نمی گنجد تبدیل به کینه هایی عمیق در دل افراد شده که شاید هیچ گاه التیام نیابد. حتی کمترین تحقیر و رفتار ناشایست، تبدیل به کینه هایی عمیق در دل افراد می شود که شاید هیچ وقت برطرف نشود.

- در هر محیط کاری رعایت یک قانون طلایی زیباست :"با دیگران طوری رفتار کنید که دوست دارید با شما رفتار شود"

- یکی از مسائل حائز اهمیت درک یکدیگر است لحظه های خوب و بد در زندگی همه افراد وجود دارد و گاه ممکن است این مسائل زندگی شغلی را تحت تاثیر قرار دهد رعایت شرایط بحرانی و درک همکاران
می تواند برای آنان آرامبخش باشد البته مشکلات شخصی نباید سبب آزار همکاران گردد.

- مسئولیت پذیری در محیط کار: زمانیکه شخصی مسئولیت های کاری اش را بر گردن همکاران انداخته دیدی منفی از خود بر جا می گذارد.

- رازداری‌ در دفتر کار خصوصیت شایسته‌ای بوده و جهت جذب اعتماد طرفین به یکدیگر میشود هنگامیکه بیشتر طول روز را کنار همکاران می‌گذارنیم به نحوی بسیاری از مسائل و گفتگوهای تلفنی مان را به اشتراک می گذاریم .

- انسانها در شرایط خاص متفاوت عمل می‌کنند انتظار از دیگران که همانند ما عمل کنند تا حد زیادی غیر معقولانه بنظر می رسد شاید در صورتی که دیگران هم در شرایط مشابه قرار گیرند رفتاری مشابه نشان دهند پس چه بهتر در مورد همکاران قضاوت و بدگویی نشود . لازمه قضاوت و ایرادگیری ازدیگران کامل بودن شخص است که به طور حتم هیچ انسانی کامل نیست. 

 ستاره حمیدی

( چاپ خانواده 1389)