آشنایی با شایع‌ترین علل افت روابط زناشویی در طول زندگی مشترک

آیا برای شما و همسرتان اتفاق افتاده که در طول زندگی مشترکتان دچار کاهش میل جنسی شوید؟ در چنین شرایطی چگونه مشکل را حل می‌کنید؟ اصلا فکر می‌کنید بین کاهش میل جنسی و افزایش سال‌های زندگی مشترک رابطه‌ای وجود دارد یا اینکه باید دنبال علت دیگری بگردید؟

بسیاری از متخصصان بر این باورند با طولانی‌ترشدن رابطه، تعدد روابط جنسی زن و شوهر به نسبت اوایل ازدواج کمتر می‌شود اما این موضوع کاملا طبیعی است و به منزله کاهش میل جنسی افراد نیست و می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. در این مطلب، شما را با مهم‌ترین دلایل کاهش میل جنسی در خانم‌ها و آقایان آشنا می‌کنم.

1.استرس

شاید شما از جمله افرادی باشید که حتی در شرایط استرس‌زا قادر به انجام فعالیت‌های روزمره خود باشید اما فراموش نکنید که میل جنسی و فعالیت جنسی?تان از این قاعده مستنثاست. درواقع باید گفت مشکلات و فشارهای ناشی از کار، مشکلات اقتصادی، درگیری‌های فکری و سایر موارد استرس‌زا می‌تواند باعث کاهش میل جنسی شود. برای کنترل استرس خود لازم است تکنیک‌های مدیریت استرس را بیاموزید و در شرایط استرس‌زا دور روابط جنسی را خط بکشید.

2.خستگی و کمبود خواب
خستگی جسمی و روحی می‌تواند انرژی شما را به صفر برساند و تمایلات جنسی را کاهش دهد. اگر احساس می‌کنید هم از نظر جسمی و هم روحی بسیار خسته‌اید و تمایلی به برقراری رابطه ندارید کمی به خود فرصت دهید تا آرامش‌تان را بازیابید و مطمئن باشید اگر در چنین شرایطی رابطه جنسی برقرار کنید هیچ لذتی برای شما نخواهد داشت. البته نقش کمبود خواب را نیز نمی‌توان نادیده گرفت چرا که کمبود خواب باعث بروز خستگی می‌شود و خستگی کاهش میل جنسی را به دنبال دارد. در این بین زود برخاستن از خواب یا دیر رفتن به بستر هر دو می‌تواند مشکل‌زا باشد. بنابراین ساعت خواب خود را با همسرتان هماهنگ کنید و در طول شب به میزان کافی بخوابید.

3.کاهش صمیمیت

باید به خاطر داشته باشید رابطه جنسی بدون صمیمیت باعث کاهش میل جنسی می‌شود و درواقع صمیمیت تاثیر بسزایی در جلا بخشیدن به این فعالیت دارد. اگر احساس می‌کنید که صمیمیت و ارتباط عاطفی شما رو به افول است، بهتر است کمی زمان صرف کنید تا نزدیکی عاطفی بیشتری احساس کنید. بهتر است یاد بگیرید که چگونه می‌توان بدون داشتن مقاربت، صمیمیت خود را ابراز کرد. در چنین شرایطی گفت‌وگو، قرار گرفتن در آغوش یکدیگر و نوازش می‌تواند موثر باشد. از طرفی بروز مشکلات و اختلافات در زندگی مشترک نیز می‌تواند باعث کاهش میل جنسی بعد از ازدواج شود. در مورد زنان به‌خصوص، صمیمیت عاطفی یکی از اساسی‌ترین عوامل موثر در میل جنسی است. جدل‌ها و جر‌و‌بحث‌های مداوم، ارتباطات ضعیف عاطفی و خیانت در وفاداری از جمله موانع موثر در ایجاد صمیمیت است و می‌تواند میل جنسی را به شدت تحت‌تاثیر قرار دهد.

4.روزمرگی زندگی مشترک

اگر سال‌هاست که از ازدواج‌تان می‌گذرد، مسلما تاکنون بحران‌های زیادی را تجربه کرده‌اید و از آن سربلند بیرون آمده‌اید. به عبارتی وقتی شما مدت نسبتا زیادی با همسرتان زندگی کرده باشید، چون به او اطمینان دارید، تمایلات جنسی‌تان به تدریج آرام‌تر می‌شود. این مساله‌ای خاص نیست و درواقع شما پس از مدتی به شکلی از زندگی که دارید عادت می‌کنید. برای رها شدن از این مشکل کافی است کمی در زندگی‌تان تغییر ایجاد کنید و مطمئن باشید با تغییر عادات، تمایلات جنسی شما بیشتر می‌شود.

5.بچه‌دار شدن

بسیاری از خانم‌ها تا مدت‌ها بعد از زایمان چه به دلیل مسائل هورمونی و چه به دلیل مشکلات جسمانی دچار کاهش میل جنسی می‌شوند که این موضوع گذراست و با گذشت زمان برطرف می‌شود و حتی این باور غلط وجود دارد که پدر یا مادر شدن باعث کاهش میل جنسی می‌شود اما اصلا این‌طور نیست بلکه بچه‌دار شدن تنها زمان شما را محدود خواهد کرد و ارتباط صمیمی شما را تا حدودی تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. بد نیست گاهی از اعضای نزدیک خانواده کمک بگیرید و مراقبت از فرزندتان را به او واگذار و زمانی را برای احیای رابطه زناشویی خود صرف کنید. یکی از مهم‌ترین راهکارها هم این است که زمانی که کودکتان خواب است با همسرتان رابطه جنسی برقرار کنید.

6.داروهای کاهنده میل جنسی

بسیاری از داروها از جمله داروهای ضدافسردگی، داروهای فشارخون، آنتی‌هیستامین‌ها، قرص‌های ضدبارداری، شیمی‌درمانی و... در کاهش میل جنسی افراد موثرند. بنابراین اگر داروی خاصی مصرف می‌کنید و دچار کاهش میل جنسی شده‌اید حتما این موضوع را بدون هیچ خجالتی با پزشک معالج خود در میان بگذارید چرا که میل جنسی یکی از نیازهای طبیعی بشر است.

7.چاقی

کاهش میل جنسی در وضعیتی که از شکل بدن خود چندان رضایت ندارید و اعتماد‌به‌نفس شما را تحت‌تاثیر قرار داده، امری طبیعی اما نه چندان مهم محسوب می‌شود. به عنوان نمونه شرمندگی به خاطر احساس اضافه وزن. اگر متوجه این مساله و ناراحتی از طرف همسر خود شدید بد نیست که به او اعتماد‌به‌نفس دهید و این احساس ناخوشایند را از بین ببرید و به او کمک کنید تا برای رسیدن به اعتماد‌به‌نفس در طول زمان از شر اضافه وزن خود خلاص شود.

8.اختلال نعوظ

این مشکل از جمله اختلالات جنسی شایع در مردان است که به خودی خود میل جنسی را کاهش می‌دهد اما فردی که دچار این مشکل است به دلیل نگرانی در مورد توانایی انجام فعالیت جنسی خود به خود دچار کاهش میل جنسی می‌شود. اگر دچار چنین مشکلی هستید باید به یک متخصص بیماری‌ ادراری مراجعه کنید و مطمئن باشید مشکل شما به راحتی قابل درمان است.

9.کاهش سطح تستوسترون

حتما می‌دانید که هورمون تستوسترون باعث افزایش میل جنسی می‌شود. به موازات افزایش سن در مردان مقدار این هورمون به طور ملایم کاهش می‌یابد. گفتنی است این هورمون مردانه در زنان نیز وجود دارد و میل جنسی آنها را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد اما تعادل هورمونی زنان نسبت به مردان سازوکار بسیار پیچیده‌تری دارد و فاکتورهای زیادی در این زمینه نقش بازی می‌کنند. اگر دلیل موجهی برای کاهش میل جنسی خود ندارید، می‌توانید به یک متخصص مراجعه کنید تا از نظر هورمونی مورد بررسی قرار بگیرید.

10.یائسگی

بسیاری از خانم‌ها به موازات رسیدن به سن یائسگی و کاهش میزان هورمون‌های جنسی دچار کاهش میل جنسی می‌شوند و در واقع علائم یائسگی از جمله خشکی واژن و درد حین مقاربت نیز آمیزش را دچار اشکال می‌کند. اما این تنها بخشی از علت است. زنان به موازات افزایش سن کمی اعتماد به نفس خود را از دست می‌دهند و تصور می‌کنند که جذابیت لازم را در این رابطه از دست داده‌اند و همین احساس می‌تواند باعث بروز مشکل شود.

11.سیگار و الکل

بررسی‌ها نشان داده که سیگار کشیدن و مصرف الکل می‌تواند باعث بروز مشکلات جنسی شود. درواقع مصرف الکل روی خلق‌و‌خو تاثیر می‌گذارد و کاهش میل جنسی را به دنبال دارد و با سیگار کشیدن، نیکوتین در عروق رسوب می‌کند و تنگ شدن عروق نعوظ را به تاخیر می‌اندازد.

12.بیماری‌های جنسی

هر چند کاهش میل جنسی در افراد عمدتا ناشی از دلایل روانی است اما نمی‌توان این نکته را نادیده گرفت که گروهی از بیماری‌های جنسی می‌توانند در کاهش میل جنسی تاثیرگذار باشند و مراجعه به پزشک متخصص و گذراندن طول دوره درمان چه در خانم‌ها و چه در آقایان بهترین راه‌حل خواهد بود.

دکتر طاهره افتخار

متخصص زنان و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران