شواهد روز افزون پژوهشی بر آن اند که ابراز هیجان های منفی، به وقت برانگیختگی، فوایدی در بر دارد. جلوگیری از تجربه هیجانات منفی شاید موقتا باعث تسکین و آرامش شود، اما در دراز مدت بهایی گزاف در پی دارد. اگر جلوی تجربه هشیارانه خشم گرفته شود، در درون خشم باقی خواهد ماند و مدت ها پس از پایان رویداد مسبب خشم، هیجان سرکوب شده، تاثیر گذار خواهد بود. در مقابل آنهایی که قادرند احساسات منفی خود را آزادانه-بدون پرخاشگری- ابراز کنند، احساس رهاشدگی می کنند و متعاقبا میتوانند احساسات مثبت بیشتری را نسبت به کسانیکه این احساسات را پیش خود نگه می دارند، ابراز کنند.