"بازی دنیای کودکان است. با دنیای کودکان بازی نکنید."

کودک و بازی

مقدمه:
انسان نیاز به حرکت و جنبش دارد و بازی بخش مهمی از این نیاز است. هر فرد برای رشد ذهنی و اجتماعی خود نیازمند اندیشه و تفکر است و بازی خمیر مایه ی این تفکر و اندیشه است. آمادگی جسمی و روحی برای مقابله با مشکلات بخشی از فلسفه بازی کودکان است. بنابراین، بازی هر چه گسترده تر، پیچیده ترو اجتماعی تر باشد کودک از مصونیت روانی بیشتری برخوردار می شود. کشف دنیای اطراف بخش دیگری از فلسفه بازی است که کودک حس کنجکاوی خود را از این طریق ارضا می کند. بازی تن و روان کودک را واکسینه می کند و مسوولیت های اجتماعی و اقتصادی را که در آینده باید بدوش کشد به او می آموزد.

کودک با بازی کردن موقعیتی بدست می آورد تا اعتقادات، احساسات و مشکلات خود را پیدا کند و مهارت های زندگیش را بیاموزد. رابرت وایت می گوید: "ساعات زیادی را که کودکان صرف بازی می کنند نمیتوان به هیچ وجه تلف شده تلقی نمود، بازی ممکن است شادی بخش باشد ولی در دوران کودکی یک کار جدی است." بدون تردید بازی بهترین شکل فعالیت طبیعی هر کودک محسوب می شود.

"بازی دنیای کودکان است. با دنیای کودکان بازی نکنید."

تعریف بازی:

به هرگونه فعالیت جسمی یا ذهنی هدفداری که به صورت فردی یا گروهی انجام پذیرد و موجب کسب لذت و اقناع نیازهای کودک شود، بازی می گویند.

نقش بازی در رشد اجتماعی کودک:

1. موجب ارتباط کودک با محیط بیرون می شود و دنیای اجتماعی او را گسترش می دهد.
2. موجب شکوفایی استعدادهای نهفته و بروز خلاقیت می شود.
3. همکاری، همیاری و مشارکت کودک توسعه می یابد.
4. با رعایت اصول  و مقررات آشنا می شود
   
5. همانندسازی با بزرگسالان را می آموزد.
6. با مفهوم سلسله مراتب آشنا شده و آن را رعایت می کند.
7. رقابت را می آموزد و شکست را به طور واقعی تجربه می کند.
8. قدرت ابراز وجود پیدا می کند و از ترس، کمرویی و خجالت بیهوده رها  می شود.
9. حمایت از افراد ضعیف را می آموزد.

نقش بازی در رشد عاطفی کودک:

1. نیاز به برتری جویی را ارضا می کند.
2. موجب ابراز احساسات، عواطف، ترس ها و تردیدها، مهر و محبت، خشم و کینه و نگرانی ها می شود.
3. تمایل به جنگجویی و ستیزه گری را کم می کند.
4. "برون نگری" کودک را افزایش می دهد.

نقش بازی در رشد جسمی کودک:

1. موجب رشد هماهنگ دستگاه ها و اعضای مختلف بدن می شود.
2. باعث تقویت حواس کودک می شود.
3. نیرو و انرژی بدن را به بهترین شکل مصرف می کند.
4. کودک به توانمندی های فکری و بدنی خود آگاهی پیدا می کند.

نقش بازی در رشد ذهنی کودک:

1.    در یادگیری زبان نقش بسزایی دارد.
2.    در رشد هوشی کودک بسیار موثر است.
3.    با مفاهیم ساخت، فضا و شکل آشنا می شود.
4.    رفتارهای هوشمندانه کودک تقویت می شود.
5.    موقعیت استفاده از قوه تخیل در کودک به وجود می آید.
6.    زمینه بهتری برای تفکر فراهم می کند.

انواع بازی ها:

کودکان روحیات متفاوتی دارند و با توجه به ویژگی های خود، بازی های مختلفی را تجربه می کنند.
عواملی که در انتخاب نوع بازی کودکان دخالت دارند عبارتند از: تفاوت های فردی، میزان سلامتی، سطح رشد جسمی و حرکتی، بهره هوشی، جنسیت، خلاقیت، فرهنگ خانواده و موقعیت جغرافیایی. بر همین اساس بازی به انواع گوناگون تقسیم می شود:

 1-- بازی های جسمی:از قدیمی ترین نوع بازیهاست، به ابزار مخصوص نیازمند است، هم به صورت انفرادی و هم به صورت گروهی انجام می شود، برای مصرف انرژی اضافی بدن و نجات یافتن از خستگی و کسالت بسیار مفید است و رفتارهای نا آرام و پرخاشگری توام با عصبانیت کودک را کاهش می دهد.

2- بازی ها تقلیدی:کودک به تقلید نقش هایی می پردازد که آن ها را باور کرده است. معمولا بهترین شخصیت ها برای شروع ایفای نقش، والدین، برادران، خواهران و دوستان هستند. کودک از ایفای نقش آنان لذت برده و تجربه کسب می کند. در دوره دبستان بیشتر نقش معلمان را تقلید می کند، در حالی که در دوره نوجوانی از تقلید رفتار بزرگسالان دوری می کند و به تقلید رفتار همسالان می پردازد که این خود آغازی است برای هماهنگی و همسو شدن با گروه های اجتماعی و ایفای نقش های واقعی زندگی.

3- بازی های نمایشی:کودک در تقلید از بزرگترها از لباس و وسایل مخصوص آن ها نیز استفاده می کند، مانند پسر کوچکی که کت پدر را به تن کرده، عینک او را به چشم می زند و یا دختر بچه ای که کفش پاشنه دار مادر را پوشیده و به زحمت راه می رود.

4-  بازی های نمادی:زمانی که کودک دستیابی به ابزار و وسایل مورد نیاز خود را غیر ممکن می بیند، نیازهای و آرزوهای خود را با استفاده از وسایل نمادین و از طریق بازی بیان می کند. برای مثال بر تکه ای چوب سوار شده، این طرف و آن طرف می رود، مانند این که سوار بر اسبی شده و آن را هدایت می کند. این نوع بازی ها یکی از بهترین شیوه های بازی درمانی محسوب می شوند.

5-  بازی های آموزشی:مهمترین وسیله آموزش کودک، استفاده از وسایل بازی مناسب است، مانند مکعب های چوبی که کودک با جور کردن و دسته بندی کردن آن ها می تواند با مسائل اساسی اما ساده و آسان ریاضی آشنا شود. از خانه ی کوچک اسباب بازی برای آشنا کردن کودک با واقعیات های موجود زندگی می توان استفاده کرد. بازی های آموزشی موجب تقویت حواس و رشد قوای ذهنی و اجتماعی کودک می شوند، به شرط آن که سعی کنیم کنترل اصلی بازی در اختیار کودک باشد و جهت و مسیر آن را تعیین کند.

6- بازی های خلاقیتی:کودک از طریق به وجود آوردن چیزی، عقاید و احساساتش را اظهار می کند، مانند نقاشی، موسیقی، خمیر بازی، شن بازی و یا استفاده از لغات که او را قادر می سازد تا در آینده داستان، شعر و نمایشنامه بنویسد.

توصیه هایی برای والدین:

* به بازی کودکان اهمیت دهیم، زیرا زندگی آن ها در بازی، شکل واقعی به خود می گیرد

* تلاش کنیم تا بازی های کودکان متناسب با فرهنگ و ارزش های خانواده باشد.

* با دقت در تفکرات خلاق و پویایی کودکان در حال بازی می توانیم با چگونگی شخصیت آن ها بیشتر آشنا شویم.

*  در بازی کودکان دخالت نکنیم اما راهنما و کمک کننده خوبی باشیم.

*  با همبازی شدن با کودکان راه دوستی ها را باز کنیم و راه پنهان کاری های دوره نوجوانی را ببندیم.

* کاری کنیم که بازی به صورت تجربه ای لذت بخش در ذهن کودک باقی بماند.

*  برای متوقف کردن بازی از امر و نهی استفاده نکنیم.

* با توجه به روحیه کنجکاو کودک، به گونه ای او را راهنمایی کنیم که به تفکر مثبت و اندیشه خلاق و سازنده دست یابد.

* مراقب باشیم که محیط بازی موجب آسیب جسمی، فکری و یا روانی نشود.

* در انتخاب نوع بازی، به سن، جنس و توانایی های فرزندمان توجه کنیم

* نوع و مدت زمان بازی فرزندمان را طوری کنترل کنیم که از فشارهای هیجانی و روحی بیش از حد دور باشد ( به ویژه بازی های رایانه ای(

* برای انتخاب الگوهای صحیح، زمینه مناسبی را برای بازی های تقلیدی کودکانمان فراهم نماییم.

*  از محدود کردن کودک در هنگام بازی بپرهیزیم.

*  وسایل بازی را مناسب سن و رشد جسمی و ذهنی کودک تهیه کنیم.

* آداب اجتماعی و چگونگی رفتار با دیگران را ضمن همبازی شدن با کودکان می توانیم به صورت غیر مستقیم به آنها بیاموزیم.

* به مطالب و نحوه بیان کودکان در بازی به خوبی توجه کنیم، زیرا احساسات و مشکلات زندگی واقعی آن ها در بازی منعکس می شود.

*  برای انتخاب همبازی های خوب، فرزندمان را غیر مستقیم راهنمایی کنیم، زیرا رفتارهای یک همبازی خوب تاثیر بسیار مثبتی در آینده او خواهد داشت.

* اگر در حضور فرزندمان با وسایل موجود در خانه برای او اسباب بازی ( ماشین، عروسک و ... ) بسازیم، ارتباط عاطفی میان ما و کودکان تقویت خواهد شد.

*  برای تقویت حس همکاری و مسوولیت پذیری فرزندمان با او توافق کنیم که پس از بازی، اسباب بازی های خود را جمع کرده و سر جایش بگذارد وگرنه دفعه بعد اجازه استفاده از آن ها را نخواهد داشت.

*  از فرزندمان بخواهیم که اجازه دهد تا همبازی هایش از اسباب بازی های او استفاده کنند، زیرا این کار موجب تقویت حس نوع دوستی و تسهیل در ارتباط با دیگران می شود.

* اسباب بازی گران قیمت ممکن است وسیله بازی مفیدی نباشد. هنگام خرید توجه داشته باشیم که اسباب بازی باید بتواند قدرت خلاقیت و سازندگی فرزندمان را رشد دهد. وسایل بازی جور کردنی، پازل ها، خمیر بازی، گل رس و ... اسباب بازی های مناسبی به شمار می روند.

* اگر کودکان در هنگام بازی با هم اختلاف پیدا کردند اجازه بدهیم خودشان مشکل را حل کنند. در صورتی که اختلاف تشدید شود فقط آن ها را از هم جدا کنیم و هرگز از یکی از طرفین، جانبداری نکنیم.

* اجازه دهیم بچه ها با هم دوست شوند و بازی کنند، از وارد شدن به محیط بازی کودکان بپرهیزیم.

* از همبازی شدن کودکان با افراد بزرگتر از خود به ویژه "نوجوانان و جوانان" اکیدا جلوگیری کنیم.

* کودکان همواره نیازمند بازی هستند، پس اسباب بازی های مناسب هر مکان را همراه خود داشته باشیم.

* کودکان باید به مجموعه ای از بازی های جسمی، اجتماعی، عاطفی و ذهنی بپردازند. هنگامی که فقط یکی از بازی ها را انجام می دهند ( مثلا بازی های رایانه ای )، از رشد اجتماعی، جسمی و عاطفی محروم شده و احتمال بروز عصبانیت و پرخاشگری در آن ها افزایش می یابد.

منبع :
سردبیر: حسن زارعیان
اعضای تحریریه: فاطمه امینیان – پرویز رزاقی – عباس فرهادی ثابت – حسن زارعیان – بهمن معین نیا
ویراستار: فرهنگ فرهی

تاریخ ثبت: 1383/11/04
آخرین ویرایش:1383/11/04

نویسنده: انجمن علمی آموزشی مدرسین تهران

بریم خونه ( چگونه با کودکان به دید و بازدید عید برویم )

بریم  خونه !

با فرا رسیدن ایام نوروز و شروع دید و بازدیدها،  تمام تلاش والدین استفاده بهینه از تعطیلات است تا درکنار فرزندان، اقوام و آشنایان روزهای خوب و آرامی را سپری کنند، اکثراً در پی برنامه ریزی برای دید‌‌وبازدیدها  هستند برخی مواقع این رفت و آمدهای خوشایند چهره دیگری به خود می‌گیردکه‌گاه منجربه بحث و جدال هائی بین والدین و فرزندان شان می‌گردد. امتناع از میهمانی رفتن یکی دیگر از مسائلی است که به وضوح در خانواده‌هایی‌‌که‌کودکان زیر 7 سال دارند دیده می‌شود برخی از کودکان برای شرکت نکردن درمیهمانی ها از هر حربه ای استفاده می‌کنند تا به نحوی والدین شان را همراهی نکنند و یا به کلی آنها را از میهمانی رفتن منصرف کنند .

گاهی مجادله به جای می رسد که منجر به بر هم خوردن برنامه ریزی ها و میهمانی ها شده و در خانواده جوی سرشار از تنش و استرس حاکم می گردد و این مقاومت کودکان در برابر میهمانی رفتن بیشتر مواقع والدین را می آزارد . در این مواقع تمام سعی والدین براین است که به طریقی کودک را با خود هم رای و هر طور شده وی را همراه خود به میهمانی ببرند، برای رسیدن به منظورشان و از بین بردن این تنش حتی حاضر می شوند با وعده و عید دادن های پی درپی و اگر موثر واقع نشود با برخورد تحکم آمیز کودک را راضی  نمایند.

زمانی‌که والدین احساس می کنند که توانسته اند کودک را قانع کنند و در میهمانی حضور یابند با بهانه گیری های کودک غافلگیر می شوند دقایقی از میهمانی نگذشته که کودک شروع به بهانه گیری می‌کند برخی ازکودکان زمانی که حس می کنند قدرت مقابله با والدین را ندارند از تنها حربه شان که گریه و قشقرق به راه انداختن است استفاده می کنندکه در اکثر مواقع به نتیجه دلخواهشان خواهندرسید، والدین از ترس اینکه مبادا کودک در جمع برخورد ناشایستی انجام دهد به سرعت جمع را ترک می‌کنند. در نتیجه چیزی که برای والدین باقی می ما ند سرخوردگی و برخورد نامناسب آنها  با کودک می باشد که در برابر واکنش ناخوشایند کودک در میهمانی وی را مورد ماخذه قرار خواهند داد.

تا به حال به این فکر کرده ایدکه چرا کودکتان انگیزه ای برای همراهی شما در میهمانی ها ندارد و یا چرا دعوت همکلاسی هایش را برای جشن تولدها رد  و از حضور در جمع دوستان پرهیز می کند؟

سوالی که پیش می آید این است، علت این انزوا طلبی چیست ؟ چرا کودک خود را از جمع فامیل و همسالان جدا می کند؟ تا به حال فکر کرده اید که فرزندتان در برابر همه میهمانی ها مقاومت می کند یا موارد خاص ؟ اگر برای شرکت در میهمانی خاص واکنش نشان می دهد پس بهتر است بررسی کنید در چنین جمعی آیا فرزندتان تجربه تلخی داشته که از حضور در میهمانی ممانعت می کند یا خیر؟

آیا بچه های ‌حاضر در میهمانی وحتی فرزندان صاحبخانه وی را مورد اذیت و آزار و تمسخر قرار می‌دهند؟ برای مشخص شدن این مسئله پرسیدن چند سوال مفید می‌تواند به شما وکودکتان کمک کند؟

به طور حتم فرزندانمان دلیل ارزشمندی برای عدم تمایل به شرکت در میهمانی ها دارند به طوری که در سطور بالا ذکر شد امکان دارد با فرزندان صاحبخانه ارتباط خوبی نداشته باشد و یا در جشن تولد همکلاسی اش تنها به این دلیل دعوت شده که تمام کلاس دعوت شده اند و وی صمیمیتی با کودک میزبان ندارد حتی ممکن است در این  جمع بازیهائی انجام شودکه کودک دوست ندارد و نمی خواهد بخاطر نداشتن مهارت در آن بازی خجالت زده شود.

گاهی دلیل اش جو حاکم بر محیط میهمانی می باشد در برخی از مواقع کودک نمی تواند کسی را بیابدکه از لحاظ سنی و خلق و خو با وی هماهنگ باشد به عنوان مثال : دختر و پسرهای فامیل یا از کودک بزرگترند یا خیلی کوچکتر، حتی تفاوت فرهنگی و تربیتی کودک با بچه های شرکت کننده در میهمانی متفاوت باشد و این تفاوت مانع از نزدیک شدن آنها به همدیگر شود. نمی توان از کودک توقع داشت که با همه بچه ها سازگاری داشته باشد .

یکی از مهمترین علل مقاومت کودک جو بزرگسالانه حاکم بر میهمانی می باشد . فرزندتان حق دارد که نتواند یک چنین محیطی را بپذیرد برای آنها تحمل آدمهای بزرگ و تفریحات شان کسل کننده و طاقت فرساست، طبیعی به نظر می رسد که خواهان دنیای کودکانه خویش باشند.

حضور درجمع یکسری محدودیت هایی را برای‌کودک بوجود می آورد و خود را ملزم به رعایت برخی مسائل می بیند در نحوه بازی کردن و حتی نشستن ، رعایت ادب و ادای احترام کردن ، طبیعی است‌که‌کودکان در برابر این تغییرات تا حدودی مقاومت کنند ما خود نیز در برابر تغییر محیط مان واکنش نشان می دهیم ، فرزندمان برای تطبیق خود با جمع های بزرگتر نیاز به زمان و حمایت ما دارند. 

تمایل کودک به جمع های خانوادگی با پذیرش وی توسط جمع رابطه ای متقابل دارد در برخی خانواده ها پذیرش کودک بستگی بسیار زیادی به جایگاه پدر و مادر کودک دارد . اگر در میهمانی ها به هر دلیلی پدر و مادر یا یکی از والدین کودک پذیرفته نشوند و کودک شاهد این تبعیض باشد که یکی از والدین یا هر دوی آنها منفعلانه در جمع قرار گرفته نسبت به تکرار این تجربه به سختی واکنش نشان خواهد داد. هرچه جمع برای والدین احترام بیشتری قائل باشند بالطبع کودک بیشتر مورد توجه قرار می گیرد که منجر به بالا رفتن عزت نفس کودک می‌گردد و در پی آن کودک به شرکت در جمع های بزرگتر تشویق می شود .

برای از بین بردن تنش های حاصل می توا نیم با  رعایت نکاتی بر مشکل کودکمان تسلط داشته باشیم و از نگرانی های وی بکاهیم .

-    بهتر است قبل از شروع میهمانی با ملایمت تشویقش کنید تا در مراسم شرکت کند و قبل از حضور در جمع تا جایی که امکان دارد در مورد این میهمانی و کسانی که دعوت شده اند به وی اطلاعاتی بدهید تا  خود را با محیطی ناشناخته روبروی نبیند .

-    تا آنجا که امکان دارد کودک خود را به میهمانی هایی که اکثر شرکت کنندگان بزرگسالان هستند نبرید در این مواقع می توانید برای ساعاتی وی را نزد یکی از آشنایان که به وی اعتماد کامل دارید بگذارید .

-    در صورتی که درمیهمانی کودکان دیگری هم هستند از قبل از میزبان بخواهید برای کودکان دعوت شده تفریح و یا سرگرمی در نظر بگیرد تا همه کودکان حاضر بتوانند در آن شرکت کنند .

                                                                                                          ستاره حمیدی

تربیت جنسی کودکان

در کنار تربیت اخلاقی کودک تربیت جنیسی نیز اهمیت ویژه ای دارد توجه نکردن به بسیاری ازواکنش ها و مسائل به ظاهر ریز جزئی ممکن است سبب بوجود آمدن مشکلات جنسی بیشماری در دوران کودکی و بزرگسالی گردد به عنون مثال خود ارضایی یک رفتار خود تحریکی که به منظور کسب لذت صورت می گیرد ، کودک خود را با دست یا شی دیگری مالش می دهد ممکن است این عمل را چندین بار در روز یا فقط یک بار در هفته انجام دهد . ا ین امر  زمانی رخ می دهد که کودک خواب آلود، خسته و تحت فشار است و بیشتر در زمانی که مشغول دیدن تلویزیون می باشد.

شروع این عمل را بیشتر در سنین پیش دبستانی می بینیم حدود یک سوم کودکان در این سن وقتی در حال کشف درباره اندام خویش هستند این پدیده را کشف می کنند و این کار را ادامه می دهند چون احساس خوبی نسبت به آن پیدا می کنند.

خود ارضایی دلایل متعددی دارد از جمله سوء استفاده جنسی همانطورکه گفته شد یکی از مهمترین سنین تحریک پذیری دوران پیش دبستانی است، لذا باید این دوران بسیار جدی گرفته شود ؛ چرا که در این صورت روان و جسمش نیز آزرده خواهد شد و تاثیر خود را برای همیشه به شکل های مختلف نشان می دهد . سوء استفاده جنسی می تواند توسط فردی اعم از پدر بزرگ، پدر، برادر و ناپدری صورت گیرد یکی از مسائل مهمی که باید مد نظر قرار داد گذاشتن کودکان در خانه همسایه و خبر نداشتن از آنها تا ساعت ها است که عواقب ناخوشایندی در بر دارد به گونه ای که بسیاری از سوء استفاده های جنسی بیرون خانه در همسایگی رخ می دهد .

دلخراشترین بعد این مسئله زمانی است که این عمل توسط یکی از افراد همخون انجام شود ، تاثیر مخربترو شدیدتری بر روی کودک می گذارد. حتی اگر سوء استفاده سطحی باشد ؛ چرا که کودک انتظار ندارد برفرض مثال پدرش به قصد لذت جنسی به او دست بزند و در این صورت چون پدر شخص برتر است و از قدرت بیشتری برخوردار است در ضمن خجالت از بیان این موضوع باعث می گردد کودک کودک ناراحتی اش را در خود فرو ریزد . در صورتی که اگر این تعرض جنسی به شکل عمیق تر توسط غیر خودی و یک  غریبه انجام شود کودک بهتر می تواند این مسئله را بپذیرد هر چند که هر دو مورد از لحاظ هیجانی کودک را تحت فشار قرار خواهد داد .

بروز این مسئله بیشتر در خانواده های است که حریم کلامی ندارند و از واژه های ناپسنداستفاده می کنند و برخی خانواده ها که به صورت آشکار برخی از مسائل خارج از محدوده سنی کودک به وضوح بیان می کنند و حتی کودک شاهد برخی صحنه های ناخوشایند در خانواده است . جدای از سوء استفاده  جنسی که مجز به خود ارضایی کودک می گردد دلایل دیگر ی هم برای شروع این عمل وجود دارد به طور مثال همانطور که گفته شد کودک در زمان کشف اندام های خود به این امر پی می برد  و چون در مرحله کشف اندام  های خصوصی خود احساس لذت می کند بارها آن را تکرار می کند در ضمن در خانواده هایی که برای کودکانشان حریمی قائل نمی شوند و در حضور کودکشان فیلمهای مشاهده می کنند که در آن مسائل جنسی بیان شده است و کودک بر اثر مشاهده این فیلم های نامناسب دست به تقلید می زند در در مرحله اول تقلید پی به احساس لذت ناشی از این عمل می برند و به دفعات آن را تکرار می کنند . برخی کودکان قسمتهای خصوصی بدن خود را در حمام بخوبی نمی شوند واین امر باعث خشکی و یا جوشهای پوستی می شود هنگامی که کودک دست به آلت  تا آن را بخاراند به وجود این پدیده پی می برد گاهی هدف کودک از  دست بردن به آلت فقط بر طرف کردن خارش یا سوزش آن می باشد نباید سریع نسبت به این عمل کودک واکنش شدید نشان داد  البته اگر این مشکل کودک درمان نشود بر اثر تحریک های متمادی توسط کودک امکان دارد این عمل را بیاموزد و و مدام آن را تکرار کند .

و در نهایت زمانی‌که کودک به هر طریقی به این پدیده پی ببردکم اتفاق می افتد که آن را به صورت کامل کنار بگذارد و هر زمان که ناراحتی و منازعه ای در منزل رخ دهد ووی تحت فشار روانی قرارگیرد به انجام این عمل می پردازد.

خود ارضائی به هیچ نوع آسیب یا صدمه جسمی منجر نمی گردد و نباید این پدیده را غیرطبیعی تلقی نمود مگر آنکه به شکل ارادی و پس از 5 یا 6 سالگی در ملاء عام انجام شود برخی وا لدین فکر می کنند کودکی که دست به این عمل می زند دچار انحراف جنسی شده و یا بی مبالات است نکته حائز اهمیت این است که نباید در برخورد با کودک واکنش شدید نشان داده شود و انجام این کار پلید و کثیف توصیف شود کودک از لحاظ هیجانی لطمه می بیند درست است که نگرش مذهبی انجام این عمل را منع می کند ولی نباید برای متوقف ساختن آن به تنبیه متوسل شد با این کار بیشتر باعث شرمندگی کودکمان خواهیم شد و تلاشمان برای حذف این مورد نتیجه ای معکوس خواهد داشت و کودک شروع به پنهان کاری می کند و دچار احساس گناه می شود وی اینجاست که برای والدین سوال پیش می آید که در برابر این مشکل کودک چه باید بکنند بهترین کار در زمانی که کودکتان را مشغول به انجام این کار می بینید این است که باوی با ملایمت صحبت کنید به زبانی ساده برایش توضیح دهید که می دانید تمایل به کار امری طبیعی است و دلایلی که وی نباید این کار را انجام دهد برایش شرح دهید .

مسئله مهمی که والدین باید به آن توجه کنند این است که باید نسبت به این مسئله نگرش واقعی داشته باشند، حقیقت این است که خاتمه بخشیدن به خودارضائی غیر ممکن است و باید بپذیرید که کودک این عمل را فراگرفته است .

-      تنها کاری که والدین می توانند انجام دهند این است که شرایطی را که کودک در آن دست به این عمل می زند را محدود کنند و از قرار گرفتن کودک در شرایط تحریک کننده جلوگیری بعمل آید.

-         سعی کنید توجه کودک را نسبت به یک فعالیت دیگر جلب کنید و دستانش را با اسباب بازی یا هرچیز دیگری مشغول نگه دارید    

 - کودک را از دمر خوابین منع نکنید مدام او را سوال پیچ نکنید وسیله ی در اختیارش بگذارید که دستهایش را مشغول کند و توجه داشته باشید که کودک نباید متوجه شود که شما نسبت به این مسئله حساس شده اید.

-     

-         سعی کنید تا آنجا که امکان دارد کودکتان را نزد غریبه برای نگهداری نسپارید حتی نزدیکترین همسایه تان .

-      برخی کودکان انجام این عمل را در مهد از همسالان خود می آموزند بهتر است این مسئله را با مربی کودک در میان بگذارید و از وی بخواهید که سعی کند حواس کودک را پرت کند و وی را به بازیهای جمعی و گروهی دعوت  کند .

-      تحقیقات نشان داده است که کودکانی که در طول روز بیشتر در آغوش گرفته می شوند و نوازش می شوند کمتر به انجام این عمل مبادرت می ورزند بنابراین تماس فیزیکی و جسمی خود  را با کودک افزایش دهید .

-      در زمانی که بازی می کند او را غیر مستقیم تحت نظر داشته باشید و هنگام بازی او را با کودکان بزرگتر از خود تنها نگذارید- به غریبه ها اجازه بوسیدن ، بغل کدرن و نوازش کردن کودک را ندهید.

-      فراموش نکنید هر گونه تلاش شما برای متوقف کردن این  عمل به شکست خواهد انجامید پس سعی بیهوده نکنید و فقط تلاش کنید محیط مناسبی را برای کودکتان فراهم کنید .

-      تنبیه و هرنوع سلاحی که بکار ببرید فقط مشکلات شما را بیشتر خواهد کرد و موجب صدمه و لطمه خوردن ژ روحی و روانی می گردد که تا آخر عمر همراه فرزند شما می ماند .

در هر صورت پیشگیری بهتر است از درمان است پس باید تمام تلاش خود را بکنید که کودکتان از لحاظ جنسی و روانی سالم بماند .

                                                                                                                                             ستاره حمیدی