معرفی ISTDP

روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت (ISTDP) شکل نوینی از روانکاوی است که در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ میلادی به همت دکتر حبیب دوانلو، دانشگاه مک گیل، صورتبندی شد. از آن زمان تا کنون شواهد پژوهشی متعدد اثربخشی این روش را تأیید کرده‌اند، و اشکال تعدیل یافته‌ای از آن به همراه شیوه‌های متعدد آموزشی آن توسط شاگردان دکتر دوانلو طراحی شده و گسترش یافته‌اند.

هدف ISTDP کمک به بیماران برای کنارگذاشتن الگوهای رفتاری خودتخریب‌گر و ناسالم، و رهایی از نشانه‌های فلج کننده نورز و همچنین تغییرات بنیادی در منش و شخصیت است.

مشخصه‌های متمایز ISTDP به شرح زیر است:

 درجه وضوح و کانون تمرکزی که در آن بیمار از واکنش‌های دفاعی خود در این روشِ درمانی آگاه می‌شود.

 بازشناسی آنی دفاع هایی که عامل رنج و زجر بیماراند.

 عمقی که احساسات سرکوب و انکار شده بیمار در گذشته و حال، به شکل کاملاً سالم و سازنده، تجربه می‌شوند.

در نتیجه این روش متمرکز و سیستماتیک و همچنین شدت و عمق عواطف، تجربه عواطف، بهبودی در زمان کوتاه‌تری نسبت به روش های سنتی روانکاوی حاصل می‌شود. شواهد پژوهشی اثربخش و کارآمدی ISTDP را در گستره وسیعی از اختلالات همچون افسردگی، اضطراب، مشکلات روان تنی، و مشکلات شخصیتی نشان داده است.

دکتر نیما قربانی