هر چیز و همه چیز در لحظه می تواند معلم ما باشد و امکان حضور کامل در بدن داشتن را به یادمان بیاورد ، نوازش های ملایم هوا روی پوست مان ، بازی نور ، نگاه به چهره کسی، یک انقباض زودگذردر بدن، عبور سریع یک فکر در ذهن، هر چیزی و همه چیز، اگر در پیوند با آگاهی باشد .
جان کابات زین
شروع دورهای آنلاین ذهن آگاهی
Mindfullness
بنا به درخواست مراجعین محترمی که در شهرستان ها و خارج از ایران هستند همزمان با شروع دوره جدید کارگاه مایندفولنس
دوره های آنلاین نیز برای عزیزانی که امکان حضور در جلسات را ندارند بزودی برگزار می گردد .
مدرس دوره : ستاره حمیدی متخصص روانشناسی
جهت اطلاعات بیشتر شماره تماس :
09126941612
کانال مایندفولنس
mbsr@
شما نمی توانید موج ها را متوقف کنید
اما می توانید موج سواری یاد بگیرید !
جان کابات زین
ذهنآگاهی، حالتی از بودن در لحظه است. وقتی با ذهنی آگاه زندگی میکنیم، میکوشیم تا در گذر زمان، نسبت به تک تک لحظات و اتفاقات آن آگاه باشیم. حضور ذهن داشتن، نیازی به جای خلوت، موسیقی و راهنما ندارد. برای بعضی افراد، حتی به تمرین هم نیازی نیست.
دکتر جان کابات زین، متخصص در مبحث ذهنآگاهی است. او میگوید : « ذهن آگاهی، تلاشی تعمدی برای توجه داشتن به لحظه حال، بدون قصد و قضاوت است؛ تا آشکار شدن لحظه به لحظه چنین تجربهای را شاهد باشیم. »
پس ذهنآگاهی، لازمه مدیتیشن است؛ ولی برعکسِ آن، الزاما درست نیست. اهمیتی ندارد در کدام یک از این دو « بهتر » هستید، به هر حال آنها مزایای خودشان را دارند؛ ازجمله : بهبود روابط اجتماعی، کاهش اضطراب و افسردگی و واکنش بهتر در برابر فشارهای روانی
آیا تا به حال مکث کرده اید تا نفس بکشید ؟ حس کنید ؟
یا تا خودتان را همان طور که هستید ببینید ؟
میدانید چیست؟
وقتی کار به اینجا میرسد، هر جا که بروی مقصد همانجاست. هر چه که انجام دهی، همان چیزی بوده که نهایتاً باید انجام میدادی. به هر چه که هماکنون فکر میکنی، همان چیزی است که در ذهنت بوده. هرچه تا کنون برایت رخ داده، دیگر رخ داده است. مسئلة مهم این است که چطور میخواهی با آن برخورد کنی؟ به عبارت دیگر «حالا چه کار باید کرد؟»
خوشتان بیاید یا نه، این لحظه همان چیزی است که باید واقعاً رویش کار کنیم. با این حال همة ما خیلی راحت طوری زندگی میکنیم که انگار برای لحظهای فراموش میکنیم که اینجا هستیم، همانجا که پیش از این بودهایم، و در وضعیتی هستیم که در آن قرار داریم. در هر لحظه خود را در دو راهی اینجا و اکنون گرفتار میبینیم. اما زمانی که ابرهای فراموشی بر فراز آنجا که هماکنون حضور داریم می آید، در همان لحظه گم میشویم. «حالا چه کار باید کرد؟»